De stilte valt zo hard

Je vertelt over de pijn als je op me wacht 'S nachts gaat de bel, mijn wankele stap Je zegt je verandert nooit Ik vertel honderduit en je luistert te goed Ik zie dat je me mist en ik zeg dat dat moet Je zegt waarom blijf je niet? Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn Ik breng je niets, lief, meer dan pijn Ik breng je niets, lief, meer dan pijn Je vertelt over ons, ja wat waren we goed Ik die niets wist, weet nu zeker wat moest Ik zie je gelooft me niet Dus ik verlang weer naar jou, weet maar al te goed Dat het niets wordt, lieg het komt wel weer goed Je zegt waarom zwijg je niet? Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn Ik breng je niets, lief, meer dan pijn Ik breng je niets, lief, meer dan pijn Steeds als ik vertrek dan wil ik terug Als ik er ben dan vlucht ik weg Ik doe je pijn terwijl je denkt hij verandert Je weet ik verander nooit Ik breng je niets, lief, meer dan pijn Ja, zo gaat het met alles waar je eens om gaf Je wilt het wel kwijt maar je raakt er niet af Had jij me maar nooit gekend Want nog voor ik de deur weer achter me sluit Kom ik weer terug op ons laatste besluit En draai me nog een keer om Maar de stilte valt zo hard dat het wel waar moet zijn Ik breng je niets, lief, meer dan pijn Ik breng je niets, lief, meer dan pijn Ik breng je niets, lief, meer dan pijn