Dagmál

Dauðans harða Lágnætti Sveipar heiminn myrkum hjúpi í nótt. Og við hverfum öll á braut, Eitt og eitt í myrkrinu í nótt. Blása vindar fortíðar, Að gráum himni bera mig í nótt. Þeir syngja dauðleg nöfn okkar Eitt og eitt á himninum í nótt. Skammverm sólin horfin er, Lyftir hlífðarskildinum í nótt. Vel yrktu feður tungunnar Um ástina, sem varð úti í nótt. Í minningunni lifir ljóst, Við döpur drekkum þína skál í nótt. Á endanum öll komumst heim þo það verði ekki í nótt. Nóttin þekur, Dauðinn tekur. Nótten boðar. Dauðans snæ. En sólin vekur Lífsins blæ. Ferð okkar tekur brátt enda Og við höldum heim á leið. Við komum til þín seinna þó það verði kannski ekki í nótt.