Wat nog komen zou

Ik denk niet aan wat nog komen zou Hoe mooi het had kunnen zijn Ik onthou liever al ben ik in de rouw Wat prachtig was en fijn Ik vraag me niet af waarom het was Dat het noodlot die wonde sneed Ik onthou liever hoe mooi het leven was Dan al dat diepe leed Voor duizelingwekkend groot verdriet Bestaat geen medicijn Want we weten maar beseffen niet Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn Want magische woorden zijn er niet Het lot valt ons diep en zwaar Niets verzacht ons groot verdriet Dus steunen we mekaar Al is het gemis zo triest en hard Wij denken aan elke lach Die blijft voor eeuwig in ons hart En troost ons elke dag Voor duizelingwekkend groot verdriet Bestaat geen medicijn Want we weten maar beseffen niet Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn Voor duizelingwekkend groot verdriet Bestaat geen medicijn Want we weten maar beseffen niet Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn