บุหลันดั้นเมฆ

โอ้บุหลันฉันอยู่เดียวดายไร้คู่เคียงกาย หัวใจไหวสั่น

เมื่อคนรักเขามาจากกัน ทิ้งให้ตัวฉันนั้นเศร้าหนักหนา

อยู่ไม่ไหวแล้วไอ้เพื่อนเกลอ รีบออกมาเจอไปดื่มกันดีกว่า

น้ำตาหลั่งรินต้องกินสุราเพราะเจ็บหนักหนาเธอฆ่าใจฉัน

ในคืนนี้ (ว่ายังไง) ฉันไม่มีเธอ (เขาไม่มีเธอ)

หัวใจพร่ำเพ้อ เฝ้าฝันละเมอ ถึงเธอดังเก่า (ต่างจากคืนนั้น)

ในคืนนี้ (ว่ายังไง) ฉันมีความเศร้า (เขามีความเศร้า)

เจ็บปวดรวดร้าว ฤทัยเปลี่ยวเหงา ระทมเหลือทน

โอ้บุหลันดั้นหลบเมฆา เย้ยหมู่ดารา นภากระจ่าง

จันทร์สดใสเหมือนไฟส่องทางลบความอ้างว้างให้ร้างห่างหาย

หมดอีกกลม เอ้า ต่ออีกแบน ถึงไม่มีแฟนก็มีสุขได้

ราดสุรารดลงที่ใจ ผองเพื่อนข้างกายไม่คลายห่างเหิน

ในคืนนี้ (ว่ายังไง) ฉันไม่มีเธอ (เขาไม่มีเธอ)

หัวใจพร่ำเพ้อ เฝ้าฝันละเมอ ถึงเธอดังเก่า (ต่างจากคืนนั้น)

ในคืนนี้ (ว่ายังไง) ฉันมีความเศร้า (เขามีความเศร้า)

เจ็บปวดรวดร้าว ฤทัยเปลี่ยวเหงา ระทมเหลือทน

โอ้บุหลันนั้นจากลาจร หนีหลบไปนอนทิ้งฉันว่างเปล่า

ในตอนนี้ต้องทนเงียบเหงา เพราะไม่มีเขาคอยเว้าวอนหา

กลับมานอนที่ห้องคนเดียว เห็นจันทร์หลบเหลียวเลี้ยวลับหลังคา

ปล่อยให้ฉันนั้นคร่ำครวญหา ต้องทนหลับตาบอกลาบุหลัน

ในคืนนี้ (ว่ายังไง) ฉันไม่มีเธอ (เขาไม่มีเธอ)

หัวใจพร่ำเพ้อ เฝ้าฝันละเมอ ถึงเธอดังเก่า (ต่างจากคืนนั้น)

ในคืนนี้ (ว่ายังไง) ฉันมีความเศร้า (เขามีความเศร้า)

เจ็บปวดรวดร้าว ฤทัยเปลี่ยวเหงา ระทมเหลือทน

เจ็บปวดรวดร้าว ฤทัยเปลี่ยวเหงา ระทมเหลือทน

เจ็บปวดรวดร้าว ฤทัยเปลี่ยวเหงา ระทมเหลือทน