Mash Ramezoon

کبک بودیم کلاغ شدیم

خورشید بودیم چراغ شدیم

جنگل بی حصار بودیم

حالا یه دونه باغ شدیم

چشمامونو بسته بودیم

به سفره بزرگ شهر

دست که به سفره رفت ولی

با یه ملاغه داغ شدیم

گندمای مزرعمون

خوشه های طلایی داشت

دستای ما ، تو دل خاک

نهال سادگی می کاشت

آب زلال چشممون

شیر ستاره بود ولی

قصه چاره آب شهر

فکرارو راحت نمی ذاشت

مش رمضون دیدی تو شهر

رو گرده ما زین زدن

دیدی که پهلوونارو با یه کلک زمین زدن

غول سیاه وسوسه ، غیرت ما رو خورده بود

کباب چرب پایتخت گوشت الاغ مرده بود

چشمه بودیم سراب شدیم

بره بودیم کباب شدیم

ستاره بودیم توی شهر ام یهو شهاب شدیم

تو غربت آهن و دود

کوه غرورمون شکست

تا پایتخت شبیه یه سوال بی جواب شدیم

دیدی چه ساده گم شدن آرزوهامون توی باد

آخ چی می شد که نون ده باز توی سفره مون بیاد

اما نه پای رفتن و نه روی برگشتنی هست

زندگیمون همین شده

دلتنگی خیلی زیاد

مش رمضون دیدی تو شهر

رو گرده ی ما زین زدن

دیدی که پهلوونارو با یه کلک زمین زدن

غول سیاه وسوسه غیرت ما رو خورده بود

کباب چرب پایتخت ...