Barf (feat. Soha)

نه، نه، نه، نه، نه، نه، نه نه، نه، نه، نه، نه، نه، نه نه، نه، نه، نه، نه، نه، نه توی کوچه ها برفه، دل من پُرِ حرفه روز و ماه و هفته، تنها راهو رفته برنگشته، فقط رفته از بیست اینجام قرار نی هیچ جا برم و حتی اسلحه بذارن رو گیج گاه من و ببین پسر خوب تا وقتی این شعرا نقد میشن ما تو رپ خوبیم جنده ها تو اینستاگرم و بودم بیست ساله من کردم سر و صدا آهنگا ترکیدن، شهرم منو شناخت مغزم بود جلوتر از همه هم دوره هام با همه فرق داشتم انگار بودم از کُره ماه دیدم دنیا پُرِ درده، اربابا و برده دست خدا بنده، حیرون موندم بنده هر دوتاش که گنده، پشت و روی پرده قانونا چه تلخه، پَ خلاف مث قنده آدم تنهائه شلوغم باشه دورش چون هیشکی خوبشو نمیخواد، غیر خودش باید بدی بره هر چی بستی دلتو بهش اکثراً بدن ولی یه حس میگه بده تو عشق همه چی میگذره، تو هم بگذر سریع هیشکی بت نیست اگه دیدی بشکن ولی تهش پوله همه چی، بی اون ول معطلی همه پی عشق معرفتو عشق است ولی مهم نیست اگه شکست بخوری میبازن وقتی تسلیم بشن مهم نیست اصاً چقد جلویی مهم موندنه نه رسیدن از دیدِ من توی کوچه ها برفه، دل من پُرِ حرفه روز و ماه و هفته، تنها راهو رفته برنگشته، فقط رفته آسمونا سقفه همینی که هست بسه حتی اگه قسمتم رفتن شه نذارم قرصا بگیرن ازم دفتر شعرمو نمیخوام آرزوهام حسرت شه دنیا زیر میگیره میزنم بدل کلشو یه پسری که دوس داره بد الکلشو واسه منی که تنِ رفیقم کفن خشکه یه دلیل بیار به دنیا نگم کصشر داریم میبینیم کی از کی کف رفت از فاکتور عمرمون میکَنیم سربرگ حالا میگی این دنیا سازشو میزنه ما ساز مخالفو میزنیم هر شب میفهمی حتماً چیه زیر نقاب و حاجی خدا کم داده به ما جیره خوابو رز گوگولیو دیدم که گیر یه قطرست من یه کاکتوس تخمی که کیرشه بارون بذار برف بباره من چشام خشک تر از دهنم تو افترامه با مسیر بچه مایه ها قهره مانع که میرسن و تهش میگن یارو قهرمانه من قد صد تا پمپ بنزین سوخت دادم یکیو دوس داشت اونی که دوس داشتمش نگو مسئله دوست داشتنه تنهایی باهات خوبه اگه پول باهات بده ولی ای خاکی موند مث شلواراش هیشکی خودش نی حاجی انگار Met Galaس شاید یه روزی بازومو قطع کنم ولی دست نمیدم با کفتارا دیگه آدما میان که رد بشن باید رد کنی رد ندی ردشم نمونه شدم همونی که شاملو میگفت کسی اینجوری نمرد که من زندم توی کوچه ها برفه، دل من پُرِ حرفه روز و ماه و هفته، تنها راهو رفته برنگشته، فقط رفته آسمونا سقفه پریدم اَ مانع، بود تو رام طلسم زندم چون معتاده مولکولام به عشق آتیشم سوزونده تو روزام بهشتو ولی قلمم حتی تو طوفان نوشت با اینکه معرفت منو نانس زمین زدم بازی میکنم هنوز با خالص ترین ورق نفسم میره لای کام سنگینم ولی روزام از زیر سیگاریمم خاکستری ترن از خیابون فراری ام عوض شدم واقعاً با حیوونا خوبم میاد بدم چون از آدم انگاری من به این زمین تعلق ندارم گذشته نقطه ضعفه پَ همشو رفت یادم دراگو کم کردم چون عقب انداختمو رفیقو ترک کردم چون فقط نگاه کرد دیگه کرم چون نشنیدن عربدها منو لالم تا وقتی برسم من دَم مایکم وقتی جاده برفی بود دیدم اَ خونه دورم میدیدم کیا پشتمن، کیا روبرومن میگن آدم به آدم میرسه کوه به کوه نه پَ اینا نمیرسن به من چون که کوه نورم لباسام خاکیه چون که بلند شدم از زمین مونده یه جسم خالی یه جنازه از امین بابام بهم گفته بود میخوری اگه نزنی سَر خم نکن نه جلو مَردی نه زنی پَ الآن که کله میزنن یه تهران برا من الآن که اینجام و دیگه هیترام فنامن از اینکه کی جلوم باشه اطلاع ندارم ننشونو میگام اگه احترام نذارن بیا با ما باش تو دل داستان سَر در میاری میکنیم کابوسا رو زندگی ما هر وقت بیداریم اینجا راهی نداری یا باید به دست بیاری یا انقدر زمین میخوری که ازش دست برداری