ลม

เมื่อยามที่สายลม พัดโชยผ่าน

ดั่งเป็นสัญญาณ พาใจให้หวั่นไหว

เพ้อไปถึงใคร ที่ลาร้างไกล

จากไปนาน แสนนาน

จะนานสักเท่าไร ฉันยังจำ

ถ้อยคำของเธอเป็น แค่คำหวาน

พลิ้วเพียงลมผ่าน

ไม่มีทิศทาง ไม่เคยจริงใจ

ทำใจมานาน และไม่คิด จะจดจำ

แต่ลมยังทำ ใจฉันล่องลอยไป

ลืมอยากจะลืม อยากจะลืมความช้ำใจ

ครั้งที่เท่าไรที่หวั่นไหว ไปกับสายลม

ใจที่ลอยอยู่ ขอคืนอยากมีสักคราว

ที่ฝืนใจหยัดยืนต้านทาน หยุดคิดถึงเธอสักครั้ง

ให้ใจไม่ลอย ไปถามหาเธอ

(ขอเพียงสักครั้ง ให้ใจไม่ลอย ไปคิดถึงเธอ...)