หน้าหนาวปีนี้

แนมขึ้นเบิ่งเทิงฟ้า คือว่างป่าวบ่มีหยัง

บ่เป็นคือจั่ง ตอนที่เฮาอยู่นำกัน

เหลียวเบิ่งรอบ ๆ ข้าง คือบ่สวยงามคือจั่งมื้อนั้น

บ่เป็นคือจั่งฝัน เมื่อครั้งที่เธออยู่ข้างกาย

จักแม่นเป็นจั่งได๋

อยากถามไถ่กะบ่กล้าทักไปย่านเป็นประเด็น

คนเก่าจั่งเฮาคงบ่จำเป็น เธอคงบ่สนใจ

หน้าหนาวปีนี้ เธอบ่อยู่บ่ฮู้สิกอดไผ

อากาศหนาวบ่ได้เฮ็ดให้คนตาย

แต่อาการใจของเฮาน่าเป็นห่วง

กองไฟที่เคยผิง ข้าวจี่ทาไข่ที่เธอเคยท้วง

ผ้าห่มผืนเก่าที่เธอนั้นหวง

กลับมาห่มมันใหม่แล้วกอดไว้คือกอดใจได้บ่

จักแม่นเป็นจั่งได๋

อยากถามไถ่กะบ่กล้าทักไปย่านเป็นประเด็น

คนเก่าจั่งเฮาคงบ่จำเป็น เธอคงบ่สนใจ

หน้าหนาวปีนี้ เธอบ่อยู่บ่ฮู้สิกอดไผ

อากาศหนาวบ่ได้เฮ็ดให้คนตาย

แต่อาการใจของเฮาน่าเป็นห่วง

กองไฟที่เคยผิง ข้าวจี่ทาไข่ที่เธอเคยท้วง

ผ้าห่มผืนเก่าที่เธอนั้นหวง

กลับมาห่มมันใหม่แล้วกอดไว้คือกอดใจได้บ่

หน้าหนาวปีนี้ เธอบ่อยู่บ่ฮู้สิกอดไผ

อากาศหนาวบ่ได้เฮ็ดให้คนตาย

แต่อาการใจของเฮาน่าเป็นห่วง

กองไฟที่เคยผิง ข้าวจี่ทาไข่ที่เธอเคยท้วง

ผ้าห่มผืนเก่าที่เธอนั้นหวง

กลับมาห่มมันใหม่แล้วกอดไว้คือกอดใจได้บ่

กลับมาห่มมันใหม่แล้วกอดไว้คือกอดใจได้บ่