Άϊντες η θάλασσα ξεχνά
Πως λεν' την αμμουδιά της
Γι' αυτό στέλνει τα κύματα
Να μάθουν τ' όνομα της
Όμως εγώ ούτε ξεχνώ
Μα ούτε και θυμάμαι
Τη σκόνη που 'χω στα μαλλιά
Τινάζω και κοιμάμαι
Το κρίμα που 'χει η καρδιά
Δεν το ξεχνά ποτέ της
Εκείνο είναι που νικά
Όλες τις αντοχές της
Όμως εγώ ούτε νικώ
Μα ούτε και νικιέμαι
Κοιμάμαι, και στον ύπνο μου
Αν ζω αναρωτιέμαι
Οι αγάπες δεν διαλέγονται
Εκείνες μας διαλέγουν
Τη μια γελούν την άλλη κλαιν'
Την Τρίτη δραπετεύουν
Όμως εγώ ούτε γελώ
Μα ούτε και γελιέμαι
Στον ύπνο και στο ξύπνιο μου
Μόνος περιπλανιέμαι
