Síggja av nýggjum

Tú vart hjá mær Tá ið eg var fullur av óró, niður brotin Hjálpti mær at síggja ein veg Eg helt var horvin, burtur, farin Eg var sokkin, sá onga vón Var bara ræðsla, alt var pína Tú fekk meg síggja av nýggjum Tá ið alt tyktist myrkt vónleyst oyði og kalt At vit liva og hava hvørt annað beint her júst nú Tað var sum at vakna av nýggjum Tá tú segði at eg fór at finna ein veg Tí vit liva og hava hvørt annað beint her júst nú Deyðin stærdi kaldur at mær Hann vildi taka ljósið, lívið Kærleiksfulla røddin hjá tær Var sum ein kelda, átti friðin Tankarnir sum leikaðu í mær Tá ið hugi mín var sum ein illveðursnátt Hastu av og eg kendi eitt frælsi ið altíð var Leinkirnar sum bundi meg niður Tá ið mítt hjarta var sum eitt innilæst djór Stukku sundur og brátt sá eg frælsi ið altíð var Tú fekk meg síggja av nýggjum Tá ið alt tyktist myrkt vónleyst oyði og kalt At vit liva og hava hvørt annað beint her júst nú Tað var sum at vakna av nýggjum Tá tú segði at eg fór at finna ein veg Tí vit liva og hava hvørt annað beint her júst nú (Vit liva og hava hvørt annað) (Vit liva, hava hvørt annað) (Vit liva, hvørt annað)