รุ้ง (Rainbow)

เหม่อมองท้องฟ้า และหวังวันที่ดี

ความทรงจำที่ผ่านมาจบลงแล้วให้ผ่านไป วันนี้เป็นวันใหม่

เมื่อแดดส่องลงมา แม้มีเมฆฝน

จะเกิดรุ้งทอเป็นสาย ดับสลายความมืดมน

สดใสในตา ถึงเวลาฉันเข้าใจ

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า

ก่อนชีวิตจะผ่านพ้นจนหมดเวลา

พอได้รู้ว่าหยุดตามหาจะมีวันที่ฟ้ากระจ่าง

และความทุกข์นั้นเบาบาง

เมื่อสิ่งที่เป็น ไม่ใช่ดังที่เห็น

สุขและทุกข์ไม่ใช่ฝัน และความจริงไม่แปรผัน สิ่งนั้นคือคำตอบ

เจ็บมาเพียงใด ช้ำมาแค่ไหน

สิ่งที่รู้ในจิตใจคือสุดท้ายในสักวันสิ่งนั้นจะผ่าน แม้จะนาน ฉันเข้าใจ

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า

ก่อนชีวิตจะผ่านพ้นจนหมดเวลา

พอได้รู้ว่าหยุดตามหาจะมีทางให้ทุก ๆ อย่าง

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า

ให้ความเจ็บช้ำมันตอกย้ำว่าธรรมดา

สิ่งที่รู้เมื่อหยุดตามหาจะมีวันที่ฟ้ากระจ่าง

และทุกข์นั้นเบาบาง

(ความสุขที่ตามหา ไม่เห็นด้วยสายตาคนอื่น)

(น้ำตาปล่อยมันอย่าฝืน ฉันพร้อมจะฟื้นคืนมาใหม่)

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า

ก่อนชีวิตจะผ่านพ้นจนหมดเวลา

พอได้รู้ว่าหยุดตามหจะมีทางให้ทุก ๆ อย่าง

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า

ให้ความเจ็บช้ำมันตอกย้ำว่าธรรมดา

สิ่งที่รู้เมื่อหยุดตามหา จะมีวันที่ฟ้ากระจ่าง

และทุกข์นั้นเบาบาง ฟ้าสว่างเมื่อถึงเวลา