Zbyt Wiele 2

Każdy z nas tego szczęścia chce, zatrzymać się (zatrzymać się) Każdy z nas tego szczęście chce, zatrzymać się Znowu ruszam w trasę "czas" Burzy mi się i ja doskonale znam srogi tych łez A ja chcę jedynie kochać i kochanym być Długa wyboista droga, bez odchłani i wyjść Przecież każdy tego szczęścia chce Dobrze wiesz jak jest, gdy się jest na dnie Zła energia, stres, życie w strzępach gdzieś Życie w nerwach też, co dzień ten sam dzień Za tą maską cała ta paleta barw Nie raz fiasko, ja znam to, zaczekaj na Szczęście, które czeka, tylko stop z żalem, bo Kiedy się nie spodziewałem, to spotkałem ją Nasze relacje, jak rany na ciele zostawiają blizny na zawsze w nas Na barkach czasem niesiemy zbyt wiele, nie czując, jak szybko upływa czas Bo chcemy zbyt wiele, pełne kieszenie Tylko nie siebie (tylko nie siebie) Chcemy zbyt wiele, pełne portfele Tylko nie siebie (tylko nie siebie) Zbyt wiele, ludzie chcą zbyt wiele I zamiast płynąć z falą, to im w oczy wiatr wieje Mam Ciebie, nie potrzebuję więcej Kiedy bije w tym samym rytmie mi serce, jak Twoje, Twoje, Twoje Dzielę się wszystkim z Tobą, co moje Miłość polega na tym, że coś dajesz, ja daję Nie bój się nic, nie odbiorę Ci gry, nie odbiorę nie pukaj do drzwi Nie próbuj nawet znowu wmówić mi Życie to nie jakiś pieprzony film Chciałeś zbyt wiele, to nie masz dziś nic Nasze relacje, jak rany na ciele zostawiają blizny na zawsze w nas Na barkach czasem niesiemy zbyt wiele, nie czując, jak szybko upływa czas Bo chcemy zbyt wiele, pełne kieszenie Tylko nie siebie (tylko nie siebie) Chcemy zbyt wiele, pełne portfele Tylko nie siebie (tylko nie siebie) Każdy z nas tego szczęścia chce, zatrzymać się, by być szczęśliwym Każdy z nas tego szczęście chce, zatrzymać się Żyć nie na niby Każdy z nas tego szczęścia chce, zatrzymać się (zatrzymać się) Każdy z nas tego szczęście chce, zatrzymać się