Ba Cheshmaye Khodam Didam

تو خیابون همه گریه میکردن

هر ده قدم که راه میرم تشنه میشم

امروز که کوره

بذار فردا رو ببینیم از چشم دیشب

خبر شوک شد پخش

مرگ مهسا

که زد رفت تو حاشیه تموم بحثا

که میدونی که مرگ خبر چهل ساله

باز کم میشه یکی دیگه از ما

توی خونه موندن نیست دوای درد

از سمت خونه سعید

به سمت تئاتر شهر

«که اپراتور مترو گفت: «تئاتر مرگه اینجا

"خوش آمدید"

تو خیابون همه سرفه میکردن

گاز از تو ریه هاشون شعله میزد

پارک تو محاصره ی لشکر دیو

تیر صدای جیغ

همه شوکه میشن

من اینجا تو این شهر مسافرم

نمیخواد بم بگی کجا برم

هرچی که دیدم

هرچی که میگم

هرچی شنیدم

با چشای خودم دیدم

با چشای خودم دیدم

با چشای خودم دیدم

با گوشای خودم شنیدم

یه دختر گفت: "آقا بیا اینور

"بهتره باشه جمعیت بیشتر

یکی دیگه داشت ماسک پخش میکرد

شدت گاز میشد باز وحشی تر

دود سیگارو که فوت کرد تو چشام

تازه کل سیاهی رو روشن دیدم

منور آسمونو روشن میکرد

هرچی داد میزنن پرتر میشن

موتورای دو ترکه دنبال طعمه

رد تایر قیر آسفالتو خورد

یه دسته مو حبس تو یه دست مشت

فریاد ولش کن ***** بزدل

می‌خوام برم پیش شوهرم

فقط برم پیش شوهرم

گفت خودم میشم شوهرت

شوهرتم میبرم

کل عمرتم میبرم

همه زندگیتو میبرم

تصویرا میگذرن

صداهارو میشنون

گوشام واضح

یه لاکپشت که کوله مه

سپر ساچمه

یه حبسی که شاید

باز هشتگ داغ شه

ما که دست خالی کاری از دستمون بر نمیاد

که سوگواری واسه گذر از غم میشه لازم

—پس

تو خیابون همه گریه میکردن به اجبار

یکی از گاز فل فل یکی احساس

حتی اگه قد نده عمر به پیروزی ولی بازم میدونیم که میشه

کش داد

"ما از شما نمیترسیم"

جوابی که خود سوال بهش داد

یه حس

که بودن تو لحظه

به دیدنش توی اخبار میرزه

تف

تو اون که گفت آزادی ترسه

آزادی جنگه

تو شهری که بهش زور مذهب می‌چربه

آزادی رقصه

وقتی که شالش آزاد

دور سرش میچرخه

گرماشو لمس نکردم رو پوست

ولی با چشمای خودم دیدم خون چه رنگه

من اینجا تو این شهر که ساکنم

نمی‌خواد بهم بگی کجا برم

هرچی که دیدم هرچی شنیدم هرچی که میگم

با چشای خودم دیدم

با چشای خودم دیدم

با چشای خودم دیدم

با چشای خودم دیدم