หลังคาแดง

โอ้กานดากลับมาหาพี่เถิด

อย่าเตลิดหลีกลี้หนีไป

โอ้พี่รัก

เจ้ามากแค่ไหน

พี่ยังยกให้ไร่ตั้งสองตารางวา

บ้านของเรามันก็ไม่ใหญ่ไม่โต

เป็นตึกบังกะโลแต่ยังไม่มุงหลังคา

เจ้าอยู่ไม่ได้

ใช่ไหมแก้วตา

จึงจากพี่ยามาอยู่หลังคาสีแดง

พี่เที่ยวตามหาไม่เจอขวัญตาสักที

กรุงเทพเดี๋ยวนี้มันมีแต่สีและแสง

ต้องฝืนรันทด

หมดเรี่ยวหมดแรง

ตามหาแม่ไอ้แดงสิยังไม่เห็นจะเจอ

รีบกลับเถิดหนามามุงหลังคาด้วยกัน

ไม่ต้องอายจันทร์เพราะมีแต่ฉันกับเธอ

กลางคืนนอนฝัน

กลางวันนอนเพ้อ

ดึกดึกละเมออีตอนน้ำค้างมันลง