Hineni

Hineni, Hineni, Ιδού εγώ Κύριε, δε θέλω άλλο

Άλλο ένα καρφί, άλλη μια πληγή

Είναι για καλό, ξέρω, δεν αμφιβάλλω

Hineni, Hineni, τους καθησύχασα, τώρα τι μένει

Κοίτα, είμαι ο μόνος που ξέρω πια τι μου συμβαίνει

Μπράβο μαλάκα, νομίζες είχες τη φάση λυμμένη

Και θέλεις αυτό το ποτήρι να το μοιραστούμε, το ξέρω

Και θέλω να δώσω, και θέλω να πιείτε

Και θέλω (ναι θέλω) να μην υποφέρω

Μα αυτό το ποτήρι έχει σπάσει

Και είναι θαμμένο στο δέρμα μου, κοίτα

Κάθε κομμάτι που πάω να βγάλω

Ξανά αιμορραγεί σαν την πρώτη του νύχτα

Βάλε το πάλι πίσω, καρφώσ' το βαθιά να μη φαίνεται

Σταμάτα το αίμα με πρόχειρες λύσεις

Αυτές που παλιά θα σε κάναν να ντρέπεσαι

Στα 'πε ο Μήτσος, τα νέα σου τράκς είναι βήματα πίσω

Δεν είναι τα τράκς, είμαι εγώ

Δε ξέρω ρε μπρο πώς αλλιώς να σου το εξηγήσω

Ιδού εγώ Κύριε, άλλη μια μέρα δεν έκλαψα

Πες μου, είμαι κάποιος

Στάθηκα στο ύψος μου, στο ύψος των τύψεων

Ακριβώς από κάτω

Hineni, Hineni, σήμερα κάπως σηκώθηκα κι ας με βαραίνει

Περιφορά το κορμί μου, το βάρος της γης, χαμογελώντας στη Βιέννη

Και με ρωτάς, είσαι καλά

Κι εγώ σου λέω πως τρέχω (yuh)

Όπως και να 'χει αντέχω (yuh)

Όπως και να 'χει αντέχω

Και με ρωτάς, είσαι καλά

Κι εγώ σου λέω πως τρέχω (yuh)

Όπως και να 'χει αντέχω (yuh)

Τι να σου πω, αντέχω

Πάλι; Ναι σόρρυ

Ξέρω ότι γίνομαι boring

Προσευχήθηκα

Εγώ που δεν πίστευα

Προσευχήθηκα

Hineni, Hineni, ο άλλος πιο δίπλα προσεύχεται

Δεν έχω ιδέα τι σημαίνει, εκείνο που λέει

Όμως καταλαβαίνω τη κάθε του λέξη

Απ' το πως τη προφέρει

Έλα ο πόνος, ο φόβος, ο έρωτας, η απογοήτευση

Είναι κοινά, όποια γλώσσα και να σου μιλά

Εκείνος που έχεις μπροστά σου

Καταλαβαίνεις απόλυτα

Γι'αυτό συγκινούνε ακόμα, συγγραφείς από άλλο αιώνα

Μουσικές από άλλες κουλτούρες, το σύμπαν κρύβει τόσα δώρα

Και κοίτα που τώρα μπορώ να τα δω

Μου δωσες τα κλειδιά, μου πες το κωδικό

Άμα δεν τα βρούμε δεν θα κοιμηθώ

Θα το πάω σερί ως το πρώτο πρωινό

Άμα θέλουνε κι οι δύο να βγάλουν άκρη μεταξύ τους

Τότε βγάζουνε, αυτό είναι σίγουρο

Κι άλλη γλώσσα να μιλάνε, θα τα πούνε με τα χέρια

Θα βρουν τρόπο, απλά όχι το πιο γρήγορο

Αν είχα χρόνο θα σου το έκανα πιο σύντομο

Κάνω πάλι όλα όσα σε κατηγορώ

Παίρνεις χαμπάρι ότι έκανα κεφάλι

Όταν αρχίζω άνευ λόγου ενώ μιλάω να μακρηγορώ

Μου λέει έλα έλα μη μου κάνεις έτσι

Δεν υπάρχει δεν μπορώ, μοναχά δεν θέλω

Αν ο άνθρωπος, το χε βάλει στόχο

Θα έχτιζε και τη Βαβέλ σου λέω

Με ρωτάς τι κάνω κι όσο επιμένεις

Ίσως και να σπάσω, πες καταλαβαίνεις;

Με ρωτάς τι κάνω κι όσο επιμένεις

Ίσως και να σπάσω, πες καταλαβαίνεις;

Με ρωτάς τι κάνω κι όσο επιμένεις

Ίσως και να σπάσω, πες καταλαβαίνεις;

Με ρωτάς τι κάνω κι όσο επιμένεις

Ίσως και να σπάσω, πες καταλαβαίνεις;