ผ่านมาผ่านไป

หยุดร้องไห้เถิดที่รัก หยุดพักใจเสียบ้าง

อย่าคิดให้มันมากนัก วุ่นรักก็ทำให้ว่าง

คนเราก็เป็นอย่างนี้ มีเลวมีดีคละเคล้ากันไป

ปล่อยวางเสียบ้างได้ใหม ไม่งั้นใจของเราจะเจ็บปวด

ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไป ดั่งสายน้ำที่ไม่ไหลกลับ

ตะวันเช้าเมื่อขึ้นพอเย็นก็ดับ ลาลับอยู่ตรงขอบฟ้า

ใจคนอันแค่เท่านี้ ทำไมวุ่นวายเหลือเกิน

เรื่องรักทำใจให้เขิน ไม่อยากเดินไม่อยากฝันถึงวันข้างหน้า

ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไป ดั่งสายน้ำที่ไม่ไหลกลับ

ตะวันเช้าเมื่อขึ้นพอเย็นก็ดับ ลาลับอยู่ตรงขอบฟ้า

ใจคนอันแค่เท่านี้ ทำไมวุ่นวายเหลือเกิน

เรื่องรักทำใจให้เขิน ไม่อยากเดินไม่อยากฝันถึงวันข้างหน้า

ไม่อยากเดินไม่อยากฝันถึงวันข้างหน้า