ใจสารภาพ

แค่เพียงสมมุติว่าหยุดคบกัน

ใจฉัน... ก็สั่นเหมือนคนเป็นไข้

ถ้าในความจริง สองเรามีอันห่างไกล

ผลลัพธ์ที่เกิดกับใจ ก็คงเหมือนตายจากกัน

ด้วยความรักนั้นก้าวผ่านห้องใจ

อ่อนไหว... เผลอใจให้เธอเกินกั้น

ขอบคุณเวลา นำพาเราใกล้ชิดกัน

จากเพื่อนเลื่อนเป็นผูกพัน เพียงก้าวห่างกันหวั่นไหว

ขาดเธอไม่ได้ หัวใจขอสารภาพ

กดโทรศัพท์ รับช้าก็ยังน้อยใจ

อยู่ใกล้จนชิน ไม่อยากได้ยินคำว่าห่างไกล

ขอร้องอย่าทำร้ายใจ ด้วยการหนีไปห่างกัน

ถ้าสิ่งใดนั้นที่ผ่านพ้นมา

หนักหนา... จนเธอไร้ความเชื่อมั่น

เจ็บจนเหลืออด ก็โกรธได้แต่อย่านาน

เพราะใจที่ทรมาน คอยนานจะพาลสิ้นลม...