42EESTYLE0

ศิลปินอิสระและพวกกู fuck ค่าย

ไม่อยากทำงานกับพวกผู้ใหญ่ที่แม่งไม่รับไหว้

แร็ปเปอร์ gen กูบางคนก็มักง่าย

ไอ้สัสวงการนี้เหลือกี่คนตอนนี้กูนับได้

ถ้ามึงอยากรู้จักก็เข้ามาทักได้

ถ้าแร็ปผ่านกูอนุญาตให้มึงไปพักได้

ถ้าไม่ใส่ใจตอนมึงลงไรห์ม

จะที่หนึ่งในวงการกูเองก็ซัดได้

มีแค่สกิลที่กูจะดูว่าแพง

เพราะฉะนั้นมึงไม่ต้องแอ็คไม่ต้องให้ดูมาดแมน

และไม่ต้องเสือกเวลากู do my thang

ถ้าไม่อยากจะเป็นเอ็มซีที่โดนพวกกูฆ่าแกง

กูอยู่ในพื้นที่ที่อันตราย อยากจะฆ่าให้ตาย

ในเวลาที่กูพลาดพลั้ง

คนอย่างมึงกูไปไม่สาธยาย ไม่ต้องอธิบาย

โถ่ไอ้ควายสไตล์มึง Cool มากมั้ง

และในบางเวลาในตอนกูฉายเดี่ยว

ในเส้นทางที่บรรยากาศมันยังไม่หายเปลี่ยว

มีแค่กูกับบีทกับไรห์มไม่ต้องคนไหนเกี่ยว

มึงรู้ว่าพวกกูขายสกิลพวกกูไม่ขายเสี่ยว

ให้มึงกลับไปตั้งสติก่อนที่จะสายไป

ก่อนที่กูจะเหนียวไกทำพวกมึงใจเหียว

ต่อให้ไม่มีฝูงกูก็ยังหายใจ

ตอนกูบินขึ้นไปมันทำให้กูเข้าใจเหยี่ยว

และกูก็ไม่สนว่าใครต้องการที่ลง หรือความนิยม

กูสนเพียงแต่การ แต่งาน และไรห์มที่คม

แสลงของอัธพาล ได้ทาน กูวางไม่ลง

ปรมาจารย์เขียนไรห์ม เหมือนกางสารนิพนธ์

กูเห็นสวะเต็มทาง เป็นมารผจญ

กูเลยต้องใช้บาทา บันดาล เป็นจาพนม

ให้แร็ปกูส่งสัญญาน วิจารณ์สันดานทุกคน

และเข้าไปเจาะกระบาล เจอไรห์ม กูพาธุดงค์

พวกกูแร็ปเป็นไฟเพราะพวกกูฮ็อตที่เป็นอย่างนี้

มังคงไม่แปลกถ้าเกิดว่าเมียมึงขอกูถ่ายรูป

และมันเป็นธรรมดาจะบอกยังไงให้ได้เข้าใจ

นมเมียมึงใหญ่กูเลยให้เมียมึงถ่ายไปหลายรูป

บอกก่อนเลย พวกกูดูดกัญชาในทุกเวลา

ที่พวกกูเมานัยต์ตากูแดงเพราะกูเป็นสายพืช

และความจริง พวกมึงหยุดไม่ได้เพราะกูมีฝัน

ที่กูต้องทำกูไม่ต้องรอให้ใครคนไหนพูด

กูสาดแร็ปให้เหมือนกับยิงปืนรัว

นี้ไม่ใช่เวลาที่จะมามัวยืนกลัว

ทุกอย่างมันไม่กลับคืนมา

กูให้มึงลืมตาแต่มึงอย่าลืมตัว