Saravalo

Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει Αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει Άντε ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση Μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι και χασίσι Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο που ορμά να τη φιλήσει Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει Ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στ' αστέρια ξεφυσάει Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει Κι όλο στην αρχή γυρνάει Πού θα πάει θα ξεκολλήσει Κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι' αλλού θα ροβολήσει (Ποιος κλαίει Μέσα μου και μου λεει Ξυπνά δεν είναι όνειρο Το χιόνι που μες καίει Η φτώχεια είναι πιο βρώμικη Αν νοιωθει ότι φταίει) Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει Κι η καρδιά μου σα σαράβαλο στα αστέρια ξεφυσάει Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει Κι όλο στην αρχή γυρνάει Πού θα πάει θα ξεκολλήσει Κι ο κόσμος σα σαράβαλο γι αλλού θα ροβολήσει Που θα πάει που θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει Και δε λέει να τελειώσει Που θα πάει θα ξημερώσει Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ' ανταμώσει