Ta Fadasmata

Όλη νύχτα κι ούτε δυο γραμμές δεν έγραψα πήρα το χαρτί και στη φωτιά το πέταξα κι όπως κοιτούσα τη φλόγα σε θυμήθηκα πήγα κι εγώ μες στη φωτιά και ρίχτηκα Πέρασα πολλά μικρό μου μα δε λύγισα έφτασα στον κάτω κόσμο κι όμως γύρισα όμως μακριά σου σωθήκανε τα θαύματα κι είναι κλειστά πια πίσω τα περάσματα Όσο κι αν πάθεις δε θα το μάθεις να μη χτυπάς καρδιά μου σαν τρελή κι απ' τα φαντάσματα κάθε σου αγάπης να τυραννιέσαι πάντα απ' την αρχή Έφυγα να ζήσω βαθιά στην έρημο χτίζω γύρω απ' την καρδιά μου τοίχο πέτρινο μα τον καημό σου πάλι μέσα μου έχτισα νόμιζα ο δόλιος πως τα μάγια σου έλυσα Όσο κι αν πάθεις δε θα το μάθεις να μη χτυπάς καρδιά μου σαν τρελή κι απ' τα φαντάσματα κάθε σου αγάπης να τυραννιέσαι πάντα απ' την αρχή