Prosopo Me Prosopo

Πρόσωπο με πρόσωπο ξανά Τέτοια αγάπη κόσμους κυβερνά Είναι θάνατος, μείνε αθάνατος Γίνε το σώμα που γυρνά Που μ' αγκαλιάζει ακόμα Σε πόρτα διπλανή Και στης φωτιάς το στρώμα Να πέσω είμ' ικανή Που μ' αγκαλιάζει ακόμα Κι απάνω μου φιλά Το πιο δικό του στόμα Και κλαίει, παραμιλά Πρόσωπο με πρόσωπο και ποιο Πρώτο απ' το κορμάκι σου να πιω Θέλω ενθύμιο, πες στο δήμιο Πες του το σώμα το 'χω εγώ Που μ' αγκαλιάζει ακόμα Σε πόρτα διπλανή Και στης φωτιάς το στρώμα Να πέσω είμ' ικανή Που μ' αγκαλιάζει ακόμα Κι απάνω μου φιλά Το πιο δικό του στόμα Και κλαίει, παραμιλά Που μ' αγκαλιάζει ακόμα Σε πόρτα διπλανή Και στης φωτιάς το στρώμα Να πέσω είμ' ικανή Που μ' αγκαλιάζει ακόμα Κι απάνω μου φιλά Το πιο δικό του στόμα Και κλαίει, παραμιλά