Nemibakhshamet

آرزومه دوباره مثِ ماه و ستاره با هم باشیم!

آرزومه بزنه بارون با صدای هم از خواب پا شیم!

کی فکرشو میکرد

این جوری نباشیم؟!

نمیخوام باور کُنم که این دوری از حماقتِت باشه!

بعید بدونم این حرفا بتونه حرفای دلِت باشه!

این دوری عزیزم،

مبارکِت باشه!

نمیبخشمِت!

چرا درد و دل نکردی بام نذاشتی ببینمِت؟!

من که علمِ غیب نداشت دلم تا تو رو بفهممِت!

نمیفهممِت!

نمیشناسمِت!

از همون شبی که منو تنهام گذاشتی با غمِت!

میرم هی سراغ گوشیم دلم میخواد بگیرمِت!

نمیبخشمِت!

بیا غماتو بذار!

اومدی بارونو بیار!

بارون هوای خاطراتمونو زنده میکُنه!

بهونه نیار!

منو توو دوراهی نذار!

میشه کنارِ هم باشیم، به جونِ چشمات آسونه!

آسونه ...

من و تو یه روح بودیم، دو تا جسم!

باز میشه صدام کُنی تو به اسم؟!

یعنی میشه حرف بزنی بام؟!

بهِم بگی سلام؟!

بگی دلتنگی؟!

الآن بهِم فِک میکُنی یا چی؟!

بگو اگه حرفی داری بگی!

کاشکی بگی باز درِ گوشم!

میمونی تو پیشم!

منو میفهمی!

نمیبخشمِت!

چرا درد و دل نکردی بام نذاشتی ببینمِت؟!

من که علمِ غیب نداشت دلم تا تو رو بفهممِت!

نمیفهممِت!

نمیشناسمِت!

از همون شبی که منو تنهام گذاشتی با غمِت!

میرم هی سراغ گوشیم دلم میخواد بگیرمِت!

نمیبخشمِت!