Wojownicy Chmur

W małej wiosce przed wiekami żyło braci dwóch

Każdy rosły tak jak dąb i silny niczym tur

Żywot zwykli wiedli co dzień, żyli z pracy rąk

Czasem tylko wiatrem gnani biegli gdzieś daleko

Dalej, bracia, raźno przed siebie!

Dalej, bracia, na szczyty chmur

Burza idzie, żywioł szaleje

Razem radę dacie dziś mu

Pewnej nocy tuż przed burzą w górę wzbili się

Każdy linę mocno chwycił, chmurę łapiąc w sieć

Wtem błysnęło coś koło nich, mącąc braci wzrok

A po chwili, niczym demon, zjawił się ogromny smok

Dalej, bracia, raźno przed siebie!

Dalej, bracia, na szczyty chmur

Burza idzie, bestia szaleje

Razem radę dacie dziś jej

Niebo od błyskawic lśni

Piorun za piorunem grzmi

Dziś kolejny raz staną w podniebnej walce

Bracia – wojownicy chmur

Dalej, bracia, raźno przed siebie!

Dalej, bracia, ze szczytów chmur

Burza przeszła, niebo jaśnieje

Wasza praca skończona już

Dalej, bracia, raźno przed siebie!

Dalej, bracia, ze szczytów chmur

Burza przeszła, niebo jaśnieje

Pora wracać do domów już