Lucyferyna

Nie wiń światła, że nie pali się dość mocno by mnie zwabić

Nie wiń cienia, że nie koi, nie przykryje tęsknot moich

Ja nie z światła, ja nie z cienia a z gęstych wirów nieistnienia

Nie wiń za to innych ludzi, człowiek tego nie ostudzi

Do gwiazd, daj mi odejść

Nie jestem stąd

Do gwiazd, daj mi odejść

To nie mój dom

Ponad taflą czarnej wody sianej widmem księżycowym, zimnym blaskiem tli się twarz

Pomylonej nimfy skronie omiatając żuraw tonie, by wynurzyć włosy jej skłębione

Z tej mgławicy nie ujdziemy

Gdy opadnie nas

Zsunie się woal przestrzeni

Wrócę tam

Dźwignij z powidoków głowę nimfo zapatrzona w koniec

Do gwiazd całkiem pomyliłaś drogę

Z tej mgławicy nie ujdziemy

Gdy opadnie nas

Zsunie się woal przestrzeni

Wrócę tam

W noc bez dnia

Poza zwodniczy żar świetliczych gniazd

Do gwiazd, daj mi odejść

Nie jestem stąd

Do gwiazd, daj mi odejść

To nie mój dom