Kostki Pad Imchom

Косткі Пад Імхом

Цягнучы цераз змрок

Да поўначы што кліча зноў

Па зямлі засланай імхом

Косткі ды камяні.

Я спазнаў голас дрэў.

Ён прагне.

Я пачуў лес сьпяваў

Казаў мне.

Йдзі, йдзі, йдзі...

Чуючы галасы, што вабілі да зямлі.

Коўдрай цел накрый мяне

Назаўжды!

Шэпат дрэу супакой

Назаўжды!

Сярод дрэў засынай

Назаўжды!