Anthropos Eimai

Ποια νύχτα πες μου σ'έχει πάρει και κλαίω κάθε δειλινό δεν είσαι εδώ και το φεγγάρι δε βγαίνει πιά στον ουρανό. Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά μη μου ζητάς ν'αντέξω τη μαχαιριά ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά. O χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά. Ποια νύχτα μαύρη σ' έχει κλέψει και δε σε βρίσκω πουθενά ποτάμι δάκρυα έχει βρέξει από τα μάτια μου ξανά Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά μη μου ζητάς ν'αντέξω τη μαχαιριά ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά. O χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά. Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά μη μου ζητάς ν'αντέξω τη μαχαιριά ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά. O χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά.