Pafitissa foni

Περτίτζι μου κακκουριστό που γέρνεις στο λαώνιν

Πέ’ μου πού πίννεις το νερόν, να ρτώ να πκιω τζαι ‘γιώνι

Ποΰρισε τζι έλα ποτζιά δως μου τα χείλη τα γλυτζειά

Τζαι μεν μου κάμνεις την κακιάν.

Τα τζύματα της θάλασσας τζαι τα λαμπρά μου έν’ έναν

Ποτέ τους ‘εν ησβήννουσιν γιατί έν’ συμπαλισμένα

Έφκα απέξω του βραμού τζαι μεν κρώνεσαι κανενού

Να σε φιλήσω τζαι κανού.