STO VRAXO

Θέλεις φράγκα

Θες να γίνουμε όπως αυτοί

Να αγοράζουμε την τέχνη

Σαν μεγαλοαστοί

Άμα θέλεις τις ανέσεις

Πρέπει να ‘χεις χαρτί

Να τα βγάλουμε, μωρό μου

Να τα φάμε μαζί

Δε γράφω μυθιστόρημα

Απλά την αλήθεια

Αυτοί γράφουν μόνο ψέματα

Και λένε τα ίδια

Μου ‘χει λείψει η εποχή

Με τα βιντεοπαιχνίδια

Μου ‘χει λείψει η εποχή

Που ‘μουν όλη μέρα πίτα

200 χωρίς δίπλωμα στην Εθνική

Αν δε γυρίσει ποιος θα μεγαλώσει

Το παιδί χωρίς πατέρα

Με τη μάνα του στη φυλακή

Τι θ’ απογίνει

Αν δε βρούνε κάποιο συγγενή

Θέλω φράγκα

Να ζήσουμε λιγάκι καλύτερα

Να μου κόψουνε το χέρι

Άμα δεν τα μοιραστώ

Αν είναι όντως να την κάνεις

Φύγε μια ώρα αρχύτερα

Εγώ δε θέλω ούτε συγγνώμη

Ούτε ευχαριστώ

Μένω ακόμα στο ίδιο σπίτι

Μα πληρώνω πιο πολλά

Έχουμε ακόμα το ίδιο αμάξι

Μα δίνουμε τα διπλά

Τα δίνω στα εστιατόρια

Λες κι έχω τα λεφτά

Πες μου που θέλεις να σε πάω

Όταν θα φύγω απ’τη δουλειά

Χειροκροτάνε τ’ανθρωπάκια στο μπαλκόνι

Ακούω την πόλη απ’ τον 5ο στο σαλόνι

Έχω το Walt

Να μαγειρεύει στην οθόνη

Καπνίζω άλλο ένα

Τι κι αν με σκοτώνει

Μένουμε ακόμα στα πιο σάπια σπίτια

Αργούμε να πληρώσουμε τα νοίκια

Έχω το γράμμα πεταμένο χύμα

Ακόμα δε το άφησα στο μνήμα

Κρήτη, Χανιά

Όλα αρχίσανε με μπάλα στη γειτονιά

Φόραγα φανέλα του Ronaldo το 9

Του ‘90 η πιο καταραμένη γενιά

Έχω το τασάκι γεμάτο

Παίζω Tekken

Στην τύχη κουμπιά

Βλέπω στρωμένο το πιάτο

Sorry, τέτοια δεν κάνουμε πια

Οι μικροί σκοτώνονται με κέρατα

Πες μου που θες να σε πάω

Που θες να σε πάω

Πέρα από τα πέρα μέρη

Πέρα από τα πέρατα

Που θες να σε πάω

Που θες να σε πάω

Οι μικροί σκοτώνονται με κέρατα

Πες μου

Που θες να σε πάω

Που θες να σε πάω

Πέρα από τα πέρα μέρη

Πέρα από τα

Μένω ακόμα στο ίδιο σπίτι

Μα πληρώνω πιο πολλά

Έχουμε ακόμα το ίδιο αμάξι

Μα δίνουμε τα διπλά

Τα δίνω στα εστιατόρια

Λες κι έχω τα λεφτά

Πες μου που θέλεις να σε πάω

Όταν θα φύγω απ’ τη δουλειά

Μένω ακόμα στο ίδιο σπίτι

Μα πληρώνω πιο πολλά

Έχουμε ακόμα το ίδιο αμάξι

Μα δίνουμε τα διπλά

Τα δίνω στα εστιατόρια

Λες κι έχω τα λεφτά