Man Udhan Varyache

मायेच्या हळव्या स्पर्शाने खुलते नात्यांच्या बंधात धुंद मोहरते मायेच्या हळव्या स्पर्शाने खुलते नात्यांच्या बंधात धुंद मोहरते मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे का होते बेभान, कसे गहिवरते? मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे का होते बेभान, कसे गहिवरते? मन उधाण वाऱ्याचे... आकाशी स्वप्नांच्या हरपून भान शिरते हुरहुरत्या सांजेला कधी एकटेच झुलते सावरते, बावरते, घडते, अडखळते का पडते? कधी आशेच्या हिंदोळ्यावर मन हे वेडे झुलते मन तरंग होऊन पाण्यावरती फिरते अन क्षणात फिरुनी आभाळाला भिडते मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे का होते बेभान, कसे गहिवरते? मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे का होते बेभान, कसे गहिवरते? मन उधाण वाऱ्याचे... रुणझुणते, गुणगुणते, कधी गुंतते, हरवते कधी गहिऱ्या डोळ्यांच्या डोहात पार बुडते तळमळते सारखे बापडे नकळत का भरकटते? कधी मोहाच्या चार क्षणांना मन हे वेडे भुलते जाणते जरी हे पुन्हा-पुन्हा का चुकते? भाबडे तरी भासांच्या मागून पळते मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे का होते बेभान, कसे गहिवरते? मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे का होते बेभान, कसे गहिवरते? मन उधाण वाऱ्याचे...