Praning

Bakit ba ako nag-iisa nanaman dito

Sa isang sulok ng kama ko

Nag-iisip, umiiyak, dahil sa’yo

Bakit ba ako hindi pa rin sumusuko

Umaasang ika’y nand’yan pa rin

Nangangarap, tiwala pang, ito’y ‘sang panaginip lang

Kahit na sabihin mang ako’y

Hindi pangkaraniwan sa iyo’y

Mananatiling bukas ang puso na inaabuso

‘Yan lang ang maiaalay ng

Isang praning na utak ay tila may tililing

Ngunit kung puso’y bubutingtingin

Laman nito ay ikaw pa rin

Ang praning, kung magmahal ay iba pa rin

Saktan mo man iya’y ‘di papalag

Basta’t puso niya, sa’yo nalaglag

‘Yan ang praning

Bakit ba ako nag-iisip nanaman dito

Sa pasilyo ng banyo ko

Umaawit, lumuluha

Habang iniisip ka

Kahit na sabihin mang ako’y

Hindi pangkaraniwan sa iyo’y

Mananatiling bukas ang puso na inaabuso

‘Yan lang ang maiaalay ng

Isang praning na utak ay tila may tililing

Ngunit kung puso’y bubutingtingin

Laman nito ay ikaw pa rin

Ang praning, kung magmahal ay iba pa rin

Saktan mo man iya’y ‘di papalag

‘Pagkat puso niya, sa’yo nalaglag

‘Yan ang praning

Huwag mo nang sabihin, huwag mo nang aaminin

Kung kanino man iyang puso mo’y nabaling

Wala namang ibang inaasam

Kundi ikaw

Ikaw, ikaw, ikaw

Ako’y praning na utak ay tila may tililing

Ngunit kung puso’y bubutingtingin

Laman nito ay ikaw pa rin

Ang praning, kung magmahal ay iba pa rin

Saktan mo man ay ‘di papalag

‘Pagkat puso ko sa’yo nalaglag

Ganito lang kaming mga praning