Szklany dom

Jeden lub zero Żadnych kolorów Czerń lub biel Nigdy dlaczego Prosta decyzja Tak lub nie Dwóch na jednego Skrupuły topnieją W rzędzie dusz Prawo Kalego Kto tam pojedzie Nie wróci już Sam jeden jak palec Gdy nad głową słychać cierpki śmiech Wycieczka wgłąb siebie Za długa ta cisza na ten wdech Gdzie szukać pewności Gdy po drugiej stronie czarny grób Poszukaj jej w sobie Żar przekonania zniszczy chłód Runął szklany dom I krzyż z którym miałeś iść Po błocie kocich łbach Na czas By w kolejce stać Trzydzieści dziewięć pręg I trzy w imię ojca syna zgiń Na stosie pustych prawd Na wiór na proch na wzór A może daj mi więcej biorąc mniej A może lepiej nie odzywać się Morda na klucz koniec kłamstw koniec świec Nie nabierzesz więcej mnie Morda na klucz na kolana na bruk I nie wracaj nigdy już Spokojnie (spokojnie) Już Dłonie i głowę na poduszce złóż Spokojnie (spokojnie) Przyjdzie w końcu czas Stryczek na szyję sam sobie włoży kat Runął szklany dom Runął szklany dom Runął szklany dom Runął szklany dom