Kangala Minnala

தூரத்தில் நான் கண்ட உன் முகம்

நதி தீரத்தில் தேன் கொண்ட என் மனம்

தூரத்தில் நான் கண்ட உன் முகம்

நதி தீரத்தில் தேன் கொண்ட என் மனம்

சுகம் நூறாகும் காவியமே

ஒரு சோகத்தின் ஆரம்பமே

இது உன்னை எண்ணி பாடும் ராகம்

தூரத்தில் நான் கண்ட உன் முகம்

நதி தீரத்தில் தேன் கொண்ட என் மனம்

வேங்குழல் நாதமும் கீதமும்

வேங்குழல் நாதமும் கீதமும்

மையலின் ஏக்கமும் தாபமும்

மாயன் உனது லீலை இதுவே

ஐய்யன் உன் தஞ்சம் என் நெஞ்சமே

தினம் அழைத்தேன் ப்ரபு உன்னையே

ஆடும் காற்றிலே புது ராகம் தோன்றுமா

தூரத்தில் நான் கண்ட உன் முகம்

நதி தீரத்தில் தேன் கொண்ட என் மனம்

காதல் எனும் கீதம் பாடி

உருகும் ஒரு பேதையான மீரா

மீரா மீரா மீரா மீரா

வேலை வரும் போது வந்து

காக்கும் கரம் காக்கும் என்று

வீணை மீட்டும் தேவி உள்ளமே

தீராத ஆசையோடு வாடாத பூக்களோடு

காலை மாலை பூஜை செய்தும் கேட்கவில்லையா

கனவு போல வாழ்வில் எந்தன்

கவலை யாவும் மாற வேண்டும்

கனவு போல வாழ்வில் எந்தன்

கவலை யாவும் மாற வேண்டும்

இரக்கமும் கருணையும் உனக்கில்லையோ

நாளும் எனை ஆளும்

துணை நீயே என வாழ்ந்தேன்

மறவேன் மறவேன் மறவேன்

உன் நினைவுகள் என்னிடம் தினம்

உறவின் பெருமை மறவேன்

வரும் விழி தரும் அதில்

உறவுகள் தெரிவதும் ஒரு சுகம்

வானமும் மேகமும் போலவே

வானமும் மேகமும் போலவே

நீந்திய காலங்கள் ஆயிரம்

மேகம் மறைந்த வானின் தனிமை

இன்று நான் கண்டதும் உண்மையே

தினம் அழைத்தேன் ப்ரபு உனையே

ஆடும் காற்றிலே புது ராகம் தோன்றுமா

தூரத்தில் நான் கண்ட உன் முகம்

நதி தீரத்தில் தேன் கொண்ட என் மனம்