ÓNØGDUR

Alt kennist løgið

Síggji ikki ein annan MC á mínum støðið

Skuldi veri klárt, men eg síggji ongan skilja tað her

Tað kennist sum at mála list í einari blindari verð

Eg havi ongastaðnis at vera, men eg føli har er skundur Eg ego trippi nógv, men niðurtúrarnir eru tungir

Tað er ringt at traðka upp úr songini á rætta fóti

Tá eg síggji, hvussu øll høvi tala mær ímóti

Eg havi roynt forbanna nógv, fyri at prógva mítt virði Men hetta ego’i eg beri, kennist mest sum ein byrða

Eg droymi, um at veruliggera mína visjón

Men ein dreymur er óveruligur, per definitión

Eg vil skapa ein the score, eitt verk ið er reint

Men at skriva hesar sangirnar tað drepur meg seint Hvat er gott nokk, er mín ambitión fucked up?

Nær skal mann steðga við at arbeiða nonstop

Ónøgdur, ónevndur

Vónbrotin og tómhentur

Ónøgdur, ókendur

Vildi bara ynskt at eg var góðkendur Ónøgdur, ónevndur

Vónbrotin og tómhentur

Ónøgdur, ókendur

Vildi bara ynskt at eg var góðkendur

Alt kennist skeivt

Veit ikki um tað er ov tíðiliga, ella um tað er ov seint

Uppi alla náttina, eyguni eru víðopin og blóðsprongd Royni at náa míni mál, og møti bara mótgongd

Eygleiddur allastaðnis, uppá ein ringan máta

Helt eg kundi gera alt, bara eg trúgvi uppá tað

Men tá eg hyggji eftir Silvurdrong og RSP

Byrji eg at ivast, hvar ið plássi er hjá MDC

Spæli djarvur, men hvat er tað vert um eg tori

Tá ið sjálvsálitið brestur av einum teskaðum orðið Gjøgnum sigranar og tapini, ið eingin annar sær

Tá hoyri eg tað tey siga, men lurta tey eftir mær?

Eg ivist, hvat er virið í einum meistaraverk ið eingin hoyrir? Kannst tú skapa eina opus, uttan opin oyrir?

Tað setur spurnartekn, við hvar mítt hjarta faktisk liggur Hvat fari eg at gera, um eingin annar hyggur?

Ónøgdur, ónevndur

Vónbrotin og tómhentur

Ónøgdur, ókendur

Vildi bara ynskt at eg var góðkendur

Ónøgdur, ónevndur

Vónbrotin og tómhentur

Ónøgdur, ókendur

Vildi bara ynskt at eg var góðkendur