Bir Gün

İçmək unutdurmadı ayıq vaxtların dərdlərini

Nəyisə düzəltməkdən, dəyişdirdi həyat şərtlərimi

Apardı daha da çətinliklərdən çətinliklərə

Problem özümdəymiş, anladım ki, tək çətinlik mənəm

Dərində qəlb parçalanır, vərəqdə son qalıqlar

Bu son etirazım... Bu son darıxmaq

Dəyərdən düşürdü sevgi mövzuya toxunmadıqca

Şəkillər də azalırdı adiləşdikcə doğmalıqlar

Gözləmirdim, kəsdi bir düzü yüz əyri

Üzləşmək istəmədiyimiz bir anda üz-üzəydik

O qədər söz verdi ki, çox dəyişdi sözünün əyni

Mən ona "özün bilərsən" deyəndə, özgəsi yox, özü biləydi (kaş)

Təklik oturub indi eşqin taxt-tacında

Dedi ki, çıxıb gedirəm, dedim, vaxt o vaxtdır, qal yanımda

Sözlərini anlayıram susan dodaqlarından

Bilirdim artıq gec olduğunu son dəfə baxmağından

Dualar yarım qaldı, dedilər səbir əlacdır

Həyatda bir arzum var idi, ona da sənlə çatdım

Düzəltmək istərdim, problemi bilsəm mən, açığı

Eyni masada üz-üzə oturmuşuq, amma əlim əlinə çatmır

Ağırlığının qarşısında sərt sözlər incəlir

Həyatında nə dərd varsa, hamısı göstərir məni

İntizar aşsa həddi, qəlbi qırıb-töksə yerlə bir

Sənsiz neylərəm? - deyirdi, neylədiyini özü də bilmədi

Axır vaxtlar içinə düşdüyü bu vəziyyətdən aciz

Bağlanıb əli-qolu, dustaq özündə, dinməz olub (heyif)

Özgəsinə qismət olan cahu-cəlalım

Göz yaşın o yara sata bilmək üçün silməz olub (çox heyif)

(Mənsə) Fikirdən fikrə düşürdüm

O, məni parçalara böləndə mən hisslərimi bölüşürdüm

Həyat var ki, yaşanır, həyat var, onu illər çürüdür

İndi yazdıqlarım gələcək hisslərimə ibrətçündür

O bilmir soyuq divarlarını sığınacaqların

Ayna arxasında məhkumluğum dəhşət hal alıb

Bir gün olmayacaq sabah, üstümə yıxılacaq damım

O gündən sonra susmayacaq heç vaxt ağlamaqları

Eşqin cəfası xoşsa, onu könüldə saxlamalı

Həsrət dilə gəlməlidir, qaldıqca daha da qalır

O ürəyini sıxdıqca getdiyim yollar daralır

Göndərdiyimlə bir deyildi heyif, mənə qayıdan halı

Yanımda olmaq əvəzinə, yadımdan çıxmağa çalışırdı

Sözlə saraylar tikirdim, o isə yıxmağa çalışırdı

Dediyimi anlamırdı, bir daha, bir daha danışırdım

Mən öz təkliyimə qarışdıqca o insanlara qarışırdı

Gözümün önündəydi hər şey, şahidi mən

Zahiri şən görünsə də, daxildə pis əhval, bilirəm

Ötürdü gün-gecələr "sağ ol"-lar, "vida"-lar ilə

O həddə gəldi ki, şeirlər üz döndərdi şairinə

Bir anlıq gülər üzüm, o an yarsa məndən qəm istər

Dönməz, heç baxmaz belə, daşsa sərdən dənizlər

Bilmək istəmədiyim həqiqət varsa, məndən də gizlət

Qurudu cənnət bağım, qaldı nə yasəmən, nə nərgizlər

Yox onsuz sonumuz, axır-əvvəl olmayacaq

Dağıtdığı saçlarını hörən əllər olmayacaq

İllər ötəcək, unudulacam, yadında qalmayacam

Bir gün hər şey yaxşı olacaq, o gün mən olmayacam