เธอเข้าใจหรือเปล่า

อาจจะเวิ่นเว้อ

อาจจะเยอะไป

อะไรที่ได้ทำเมื่อก่อน

โปรดเถอะขอร้อง

อย่าไปสนใจ

ที่เคยร่ำร้อง

ที่เคยอ้อนวอน

อ่อนแอทำเหมือนมันจะตาย

ฉุดดึงเธอไว้ ด้วยความเสียใจ

เธอเข้าใจหรือเปล่า

คนที่ใจสลาย

จะไปคาดหวังอะไร

ให้มากมาย

ให้ฉันยินดีที่ถูกเททิ้งไป

จุดนั้นวันนั้นรู้สึกมันยากเกินไป

เกินเรี่ยวแรงกำลัง

ปิดบังความปวดร้าวไว้ไม่ไหว

ก็เผลอแสดงอาการโง่โง่ไป..

บอกให้รู้ไว้ บอกให้โล่งใจ

ต่อไปจะไม่มีมาอีก

จะมีครั้งนั้นที่มันพลาดไป

ก็มันรู้แล้ว ว่ามันไม่ตาย

กับการที่ไม่มีใครใคร

ผ่านมันไปแล้ว

จุดที่ยับเยิน

เธอเข้าใจหรือเปล่า

คนที่ใจสลาย

จะไปคาดหวังอะไร

ให้มากมาย

ให้ฉันยินดีที่ถูกเททิ้งไป

จุดนั้นวันนั้นรู้สึกมันยากเกินไป

เกินเรี่ยวแรงกำลัง

ปิดบังความปวดร้าวไว้ไม่ไหว

ก็เผลอแสดงอาการโง่โง่ไป..

ก็เท่านั้นเอง

เธอเข้าใจหรือเปล่า

คนที่ใจสลาย

จะไปคาดหวังอะไร

ให้มากมาย

ให้ฉันยินดีที่ถูกเททิ้งไป

จุดนั้นวันนั้นรู้สึกมันยากเกินไป

เกินเรี่ยวแรงกำลัง

ปิดบังความปวดร้าวไว้ไม่ไหว

ก็เผลอแสดงอาการโง่โง่ไป..

ก็เท่านั้นเอง

ก็เท่านั้นเอง