Hlorofili

Πόσο διαφορετικός είναι ο ήλιος φωτεινός

Και δε θέλει να με κάψει

Ήταν τόσο σκοτεινός, όλος ο χειμώνας τότε

Που όλοι είχαμε σωπάσει

Χλωροφύλλη είσαι φίλη

Και΄ γω λουλούδι που ανθίζω

Σε κεντρίζω, σα μελισσάκι

Και στη γύρη, τριγυρίζω

Και ο κάθε μας εχθρός, μοιάζει φίλος ο μαγικός

Που στην καρδιά έχει φωλιάσει

Τίποτα δεν μας πονάει, ο πυρετός σαν να περνάει

Ο αγέρας τον σκορπάει

Και κορίτσι μου εσύ, ήσουν τόσο δυνατή

Και μας κράτησες μαζί

Γιατί

Η αγάπη σου ακόμα

Η αγάπη μας κρατάει

Πάνω απ' το χώμα