NAMEH II

مثل قبلاً ها هنوز

هر روز من منتظرم

راجبم حرف میزنی

میگی که من مقصرم

چشمتو ببند

بیا بازم تکیه کن به من

مثل قبلاً ها

دوباره باز اسمتو بگم

کاشکی با خواهش من

دوباره راضی میشد

کاشکی اون نامه‌ی آخر

اصلاً باز نمیشد

دنیای من وارونه‌اس

روزاش تاریک شباش نور هست

ابری نیست و بارون هست

آدما جدا میشن چه آسون از هم

اگه یه روز تنگ بشه دلت

بازم برمیگردم بیب

بیا بازم دستاتو بده

آخه من میفهممت

آخه فقط من میفهممت

الان میگی تقصیر از منه

که بخاطر من یهو کندی از همه

چقدر شده تلخ این منظره

چرا رفتی از اینجا؟

هوا برفی من اینجا

دیگه سخت نیست چرا فهمیدنت؟

به هوای بوسیدنت

داره بقیه رو پس میزنه

تورو باز بخشیدمت

چرا بازم بخشیدمت؟

ساختیم یه کلبه چوبی واسه هم

هرچی که خاطره داریم واسه من

بین این شعرای کهنه

جواب راز منی

تو دل این شب تاریک

تو فقط یار منی

کاشکی با خواهش من

دوباره راضی میشد

کاشکی اون نامه‌ی آخر

اصلاً باز نمیشد

دنیای من وارونه‌اس

روزاش تاریک شباش نور هست

ابری نیست و بارون هست

آدما جدا میشن چه آسون از هم