Annabel

Iemand zei: "Dit is Annabel Ze moet nog naar het station Neem jij je wagen? Dan haalt ze het wel" Ik zei: "Da's goed" en reed zo stom als ik kon We kwamen aan bij een leeg perron En ik zei: "Het zit je niet mee" Heel in de verte ging de laatste wagon En Annabel zei: "Oké, ik ga met je mee" En later lagen we samen, zoals dat heet Een beetje moe maar voldaan Er kwam al licht door de ramen Ze zei: "Ik heb geen tijd voor ontbijt, ik moet gaan" Ik zei alleen nog: "Tot ziens, Annabel" En ik dacht: ik zie jou nooit meer terug Ik dacht: ik draai me om en slaap nog even door Maar twee uur later was ik nog wakker, lag stil op m'n rug Annabel Het wordt niets zonder jou, Annabel Annabel Het wordt niets zonder jou, Annabel Zo bleef ik twee dagen liggen in bed Ik was totaal van de kaart Toen stond ik op, ik moest niet denken maar doen Want zonder haar was ik geen stuiver meer waard Ik ging de stad door, op zoek naar een glimp En ik dacht: ik zie haar nooit meer terug Ik ging zelfs hardop praten in mezelf En iemand zei: "Je stond uren met je handen op de leuning van de brug" Annabel Het wordt niets zonder jou, Annabel Annabel Het wordt niets zonder jou, Annabel En op een avond zag ik haar weer Ze stapte net op de tram Ze was nog mooier dan de vorige keer Ik riep haar naam en trapte hard op m'n rem Ik sprong de auto uit en greep haar vast Ze stond stil en keek om Ze keek me aan maar was nauwelijks verrast Ik zei: "Hé, waar moet je naar toe?" Ze zei: "Naar het station" Ik bracht haar weg, ze kocht een kaartje Parijs Ik zei: "Ja, nog een erbij" De lokettist gaf tweemaal enkele reis En Annabel keek even opzij Ik zei: "Ik heb je gevonden vandaag Ik laat je nooit meer alleen Al reis je door naar Barcelona of Praag Al reis je door naar het eind van de wereld, ik ga met je mee!" hey! Annabel Het wordt niets zonder jou, Annabel Annabel Het wordt niets zonder jou, Annabel Annabel Het wordt niets zonder jou, Annabel Annabel Het wordt niets...