Ne Olur Bir Sabah

"Bakmayın çekilen perdelerin, Aydınlık oluşuna bu şehirde. Renk renk desenlerine kanmayın Saklısında kimbilir kaç yüreği Bu ayrılıklar, boğar. Kimbilir, ardına kadar susmuş ömürleri, Paslanmış ne çok kapı bekler! Hasretin gibi çarpıyorum kapıları. Soluk soluğa atıyorum kendimi sokağa. Taşlarında izmaritlerimi ezdiğim kaldırımlar, Sicim bir yağmur altında . Bir yanıtım yoktur, Seni soran açelyalara. Bir meyhane bulur beni. Beyaz keteni kirlenmiş masalar. Yorulmuş bir rakı alır beni. Kalbime seni sorar." Ne olur bir sabah kapım çalınsa Açınca gülüşün içime dolsa Belki bir meyhane biraz da rakı Sen türkü söylesen ben eşlik etsem "O an duracak zannederim bu gevezeyi, Sol kolumda bu aşkın uyuşmuş ağrısı Otuzbeşlik ne ki, Meyhaneci, yetmişlik getir! Tek başına gitmiyor zıkkım, Kavunun tadı zehir Sen yoksun boynu bükük saatlerin Bu akşam "dürüyemin güğümleri kalaylı", Gitmiyor be abla, değiştir şu bantı. "Bu ne sevgi ah, bu ne ızdırap Zavallı kalbim ne kadar harap" çalmıyor artık öyle ya çoktan göçmüş abdullah yüce!." Geceye su gibi dökülse sesin Bizimle hüzünlü türküler gülse Ellerin elimi bulsa ansızın Kalbimden kalbine çiçekler koşsa