Binalar

İç çeker gecenin karanlığında

Rüzgârın uğultusunda

Yol alır aklı başlayan gecede

Gözleri izler teker teker

Yanıp söner ışıkları

Binaların hepsini

Birer göz kabul eder

Şu dünyaya bakan pencerelerden

Gizlenir düşler ardında

Koyu mavi arkasından

Parlayan yıldızlar ve derinleşen uykular

Hepsi akar gider birer birer

Nereden geldiği bilinmeyen

Sonsuz rüyalar

Ve başka diyarlar

Şu dünyaya bakar pencerelerden

Hayal eder, kaybolur gider sessizliğin sesinde

Açar kollarını bulur yollarını

Açar kollarını bulur yollarını

Açar kollarını