Człowiek jam niewdzięczny

Dzień za dniem Jak wartki potok czas Zacieśnia krąg Istnienia mego Dzień za dniem Ucieka dalej, dalej, dalej Mych złudnych pragnień splot upada A wokoło wszechświat Bezgraniczny, niepojęty Nieskończony ogród żyzny Myśli wiecznej Arcydzieło! Uszanować chciałbym niebo Ziemi czoło skłonić Ale człowiek jam niewdzięczny Że niedoskonały Nonsensami Karmią się nawzajem Spraw komicznych omotani Omotani siecią Wstyd mi za tych Co nie mając wstydu Zapomnieli Że u kresu Groby nas zrównają A wokoło wszechświat Bezgraniczny, niepojęty Nieskończony ogród żyzny Myśli wiecznej Arcydzieło! Uszanować chciałbym niebo Ziemi czoło skłonić Ale człowiek jam niewdzięczny Że niedoskonały A wokoło wszechświat Bezgraniczny, niepojęty Nieskończony ogród żyzny Myśli wiecznej Arcydzieło! Uszanować chciałbym niebo Ziemi czoło skłonić Ale człowiek jam niewdzięczny Że niedoskonały Uszanować chciałbym niebo Ziemi czoło skłonić Ale człowiek jam niewdzięczny Że niedoskonały (aaa)