Liedje Van Verlangen

Met een koffer vol met dromen

Stapt hij op de trein naar haar

Weet niet wanneer hij aan zal komen

Weet eigenlijk ook niet eens naar waar

Ooit zag hij een meisje hangen

In een licht verlopen kroeg

Ze zong een liedje van verlangen

Terwijl ze naar hem keek en vroeg

Kom je, kom je

Kom je, oh, kom je bij mij?

Kom je, kom je

Kom je bij mij?

Nooit is hij dat lied vergeten

Dwaalde maanden door zijn hoofd

Koortsig en totaal bezeten

Ze heeft hem van zijn ziel beroofd

De trein rijdt door de oude steden

Stopt, vertrekt en raast weer door

Zo is heel veel tijd vergleden

En altijd klinkt het in zijn oor

Kom je, kom je

Kom je, oh, kom je bij mij?

Kom je, kom je

Kom je bij mij?

Hij heeft haar niet teruggevonden

Niet bij de laatste horizon

Zijn hoofd is op zijn borst gezonken

Op een verlaten eindstation

Kom je, kom je

Kom je, oh, kom je bij mij?

Kom je, kom je

Kom je bij mij?

Kom je, kom je

Kom je, kom je

Kom je, kom je

Kom je, kom je

Kom je

Kom je