Rogor Mikvarkhar

Მე ყველაფერს ვიხსენებ, საყვარელო! Მზიან დღეებს, ღამეებს შენთან ნათენებს Ვიხსენებ შენს ხმას, სუნთქვას Თვალებს დაღლილს, ნაფერებს Ყველგან დაგეძებ, ყველგან გეძახი Ხმას ვერ გაგონებ რა ვქნა, არ ვიცი? Როგორ მენატრები, ოღონდ მართლა! Და როგორ მიყვარხარ, შენ ხომ არ იცი! Რა ძნელი ყოფილა უშენოდ ცხოვრება, კარგო! Წვიმიან ქუჩებში სულ მარტო დავრჩი, მარტო Ალბათ მე შენზე ფიქრები შემშლის, კარგო! Შენ მენატრები და შენ მიყვარხარ მარტო Როგორ მიყვარხარ, ნეტავ თუ ხვდები, ნეტავ?! Როგორ მჭირდები, როგორ მაწვიმს თუ ხედავ?! Ვეღარ გავლიე შენზე ფიქრებში ღამე Მოხვიდე იქნებ, მოხვიდე, მითხრა რამე! Თენდება უშენოდ ღამდება უშენოდ Და წლებიც სადღაც შორს გარბიან (მეძახის, მესმის) Მეძახის და მესმის სულ შენი ხმა მესმის Უშენოდ სიცოცხლე არ მინდა Რა რო რა რა რა რა რა რა რო Გეფიცები, შენ ხარ ჩემი სამყარო Რა რო რა რა რა რერია Თუ გესმის, კარგო, უშენობა! Როგორ ძნელია ძნელია! Რა ძნელი ყოფილა უშენოდ ცხოვრება, კარგო! Წვიმიან ქუჩებში სულ მარტო დავრჩი, მარტო Ალბათ მე შენზე ფიქრები შემშლის, კარგო! Შენ მენატრები და შენ მიყვარხარ მარტო Მე შენ როგორ მიყვახარ, ნეტავ თუ ხვდები, ნეტავ?! Როგორ მჭირდები, როგორ მაწვიმს თუ ხედავ?! Ვეღარ გავლიე შენზე ფიქრებში ღამე Მოხვიდე იქნებ, მოხვიდე, მითხრა რამე! Რა რო, რა რო