Bana Ne Yaptın

Bugün günlerden hiç, benim adım yok

Kanatlanıyor içimden binlerce siyah kelebek

Savruluyor rüzgârda yaprak gibi

Kalbim, uzaklarda bir yerde

Kalbim kayıp

Sessiz, yorgun, ağır

Göz kapaklarım kapanıyor yine, yine

(Karanlığa dokunabiliyor, sanki ellerim)

Yıkık, dökük, bu şehrin duvarları

Birer birer üstüme yıkılıyor yine

(Sadece sesler duyuyorum)

Yine

(Ayak sesleri uzaklarda)

Kuş sürüleri terk ederken bu şehri

Ardında yoksul ve kimsesiz çocuk gibi

Bırakıyor yine

(Susuyorum)

Yine

(Sessizlik keskin)

Ve sonbahar sinsice yaklaşarak

Peşinde köpek gibi bir yalnızlığı

Üstüme sürüklüyor yine

(Bekliyorum)

Yine

(Beklemek keskin)

Sözler hep yalan, yeminleri unut

Bir veda bir sebepsiz tokat gibi çarpıyor yine

(Burdan gitmem gerek)

Yüzüme

Şarkılar yalan, duyduklarını unut

Bir hikâye, rüzgârın ellerinde savruluyor yine

(Her şeyi unutmam gerek)

Yine!

Kestim akıttım, damarlarımdaki kanımda

Akan o kirli, siyah yalanları

(Acımıyor bileklerim)

Olmadı!

(Acımıyor hiç)

Sildim, çıkardım yüzümden kazıdım

Yüzüme çizdiğin o siyah, derin yazıları

(Acımıyor ellerim, avuçlarım)

Olmadı!

(Acıtmıyor hiçbir şey)

Kustum, tükürdüm içimde senden kalan

O keskin, o acıtan hatıraları

(Acımıyor tenim ve acımıyor)

Olmadı!

(Dokunduğun yerler)

Söktün, defalarca diktim o küçük ellerinle

Açtığın ve sızlayan bütün yaralarımı

(Acımıyor artık kalbim)

Olmadı!

(Kalbim)

Bana ne yaptın, ne yaptın

Ne yaptın, ne yaptın çocuk

(Sadece sessizce durdum ve öylece izledim)

(Bir meleğin ellerindeki, ellerimin izlerini)

Niye yaptın, niye yaptın?

Niye yaptın, ah, çocuk?

(Sadece sessizce durdum ve öylece izledim)

(Bir meleğin ellerindeki kaderimin sökülüşünü)

Bana ne yaptın, ne yaptın?

Ne yaptın, ne yaptın çocuk?

(Sadece sessizce durup, öylece izlemek istedim)

(Bir meleğin ellerindeki kalbimi)

Niye yaptın, niye yaptın?

Niye yaptın, ah, çocuk?

(Sadece öylece durup, sessizce izlemeyi istedim)

(Sadece bir meleği sevmeyi)

Göremiyorum, duyamıyorum artık dokunamıyorum çocuk

(Hep bir şey eksik gibi ve hep bir şey yarım)

(Ve hep bir şey yok artık sanki)

Anlatamıyorum, anlatamıyorum

Artık ağlayamıyorum çocuk

(Ne bir ışık var ne de bir şarkı artık)

(Sokaklarında bu kaybetmiş şehrin)

İnanmıyorum, inanmıyorum

Artık inanamıyorum çocuk

(Ne bir isim var duvarlarında) Ah!

(Ne de okunabilen bir cümle)

Bilmiyorum, bilmiyorum

Artık sevemiyorum çocuk

(Sadece sessizce durdum ve öylece izledim)

(Bir meleğin ellerindeki ölümümü)

Ne yağmur ne kar ne yüzüme vuran rüzgâr

Canımı yakan, acıtan sonbahar, daha dinmedi çocuk

(Öyle beyaz ve öyle)

Seni silmedi çocuk

(Öyle maviydi ki)

Alev alev yanan kirpiklerinden saçılan

Kıvılcımlarınla başlayan bu yangın daha sönmedi çocuk

(Öyle güzeldi ki ve öyle)

Sönemedi çocuk

(Öyle masum ama)

Bu viran şehirde bu viran hikâye henüz bitmedi

Bitmedi, bitmedi, bitmedi çocuk

(Öyle yanlış öyle)

Bitemedi çocuk

(Öyle yanlış ki ve öyle)

Bu aciz şarkılar, bu aciz dualar

Seni geri getirmedi, getirmedi, getirmedi çocuk

(Ve öyle çocuk)

Dönmedin çocuk

(Kalbim)

Bana ne yaptın, ne yaptın?

Ne yaptın, ne yaptın çocuk?

(Tüm maviler kirli şimdi ve tüm beyazlar)

(Utanç içinde ve sadece uyumak)

Bunu niye yaptın, niye yaptın?

Niye yaptın, niye yaptın çocuk?

(Uyumak istiyorum)