To Zitianaki

Φορεμένο ρουχαλάκι με πετάς Στο κορμάκι σου δε θες να με φοράς Σαν κλωστούλα με ξηλώνεις Με πονάς και με πληγώνεις Σαν βροχή με μαστιγώνεις Μου γελάς και μ' αποθεώνεις Μα, μα Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Και δίχως όνειρα δε θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Ο πονοκέφαλός σου θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Και δίχως όνειρα δε θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Ο πονοκέφαλός σου θα μείνω, εγώ Μόνο εγώ Σαν παλιά φωτογραφία με πετάς Και δε ντρέπεσαι καθόλου, δεν πονάς Δε μ' ακούς, δε με κοιτάζεις Και στρατόπεδο αλλάζεις Σαν χαρτί με κομματιάζεις Σ' αγαπώ και πού με βάζεις, μα Μα Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Και δίχως όνειρα δε θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Ο πονοκέφαλός σου θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Και δίχως όνειρα δε θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Ο πονοκέφαλός σου θα μείνω, εγώ Μόνο εγώ Ζωή μου Πνοή μου Μωρό μου Παιδί μου, έρωτά μου, αναπνοή μου Μα Μα Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Και δίχως όνειρα δε θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Ο πονοκέφαλός σου θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Και δίχως όνειρα δε θα μείνω Το ζητιανάκι σου δε θα γίνω Ο πονοκέφαλός σου θα μείνω Εγώ, εγώ