Bi Gonah

تو خنده دوری در یاد تو قاصدکی دور از باد من زخمیِ قبل از مردن من ساکتِ قبل از فریاد داد از دل من داد ای داد عکسی که پر از رویا بود در خاطره ای تار افتاد عکسی که در آن خندیدم از سینه دیوار افتاد داد از دل من داد ای داد آمده ام تو به دادِ دلم برسی تو سکوت مرا بشِنو که صدای غمم نرسد به کسی آمده ام تو به دادِ دلم برسی چو پرنده زخمیِ بی پر و بالِ رها شده از قفسی باید که شبی برسی به قرارم ایمان منی به خدا نسپارم می ترسم از این که زمان نگذارد چون دسته گلی برسی به مزارم باید که شبی برسی به قرارم ایمان منی به خدا نسپارم می ترسم از این که زمان نگذارد چون دسته گلی برسی به مزارم آمده ام تو به دادِ دلم برسی تو سکوت مرا بشِنو که صدای غمم نرسد به کسی آمده ام تو به داد دلم برسی چو پرنده زخمیِ بی پر و بالِ رها شده از قفسی