Setareye Soheil

ستاره زیبای سهیلی

آخر چرا دوری از ماه خیلی؟

هر دم که می درخشی شبانه

من می شوم بی تاب و دیوانه

تو همان لبخندی بر لبانم

تو همان اشکی بر دیدگانم

تو ای جان جانم

بی تو تنها می مانم

تو ای جان جانم

بی تو تنها می مانم

تک برگ سبز باغ انارم

من یه درختم که ریشه ندارم

در این اندوه سرد مه آلود

تویی تنها یادگار بهارم

بیا تا در آغوشت بگیرم

بیا تا در آرزویت نمیرم

تو ای جان جانم

بی تو تنها می مانم

تو ای جان جانم

بی تو تنها می مانم

یادش به خیر آن عصر بارانی

که مهرت آمد در دل مهمانی

شادمان و خندان و مستانه

کردی تو در قلب من کاشانه

رفتی و گفتی با مهربانی

نمی توانی با من بمانی

تو ای جان جانم

بی تو تنها می مانم

تو ای جان جانم

بی تو تنها می مانم