Daloka

Трымаецца сьвет

На няўклюдных гліняных нагах.

Між сэзону сьнягоў

Нас вядзе зацярушаны шлях.

Скрозь холад і страх

Падымаецца велічны птах.

Ён кіруе далёка,

І вецер сьцюдзёны няўзнак.

Далёка.

Ні свой, ні чужы,

Я іду ад мяжы да мяжы.

Празь імжу, праз смугу

І праз жыцьцяў былых міражы.

І свой, і чужы,

Я іду ад душы да душы.

Дзе цудоўны той край,

Дзе зямлю не ўкрываюць крыжы?

Далёка.

Вось крыж,

То нясі ж!

Над натоўпам ты сёньня ўзьляціш.

У срабрыстую бель.

Дзе даўно ўжо гукаюць цябе.

Далёка.