Θα σε πιάσει που το φτιν, θα σου δώσει ένα ραφτίν
Μόνον έτσι εννά κοπεί τ' αρφάλιν που σε κραΐζει
Τζαι θωρείς τα ούλλα στραβά, τζαι μιλάς τα ούλλα μασσά
Τζαι βαφτίζεις τζαι μωρά στο χάλιν που σε μαυρίζει
Έννεν ζωή τούτη που κάμνεις τζαι εννά ξηκάμεις ό,τι τζ' αν σου 'μεινεν
Αν σου 'μεινεν καμι' αλήθκεια μες
στα παραμύθκια, θαρκούμαι πως σου 'φυεν
Τζαι βούρα λλίον τζαι πιάσ' την γιατί εκουράστην στο κάτσε περίμενε
Τόσον τζαιρόν μακριά σου – η κακαουσκιά σου κάτι εσήμαινεν
Εσηκώθηκες αυκήν, άξιππα που το ραφτίν
Tζαι εβρέθηκες καρτζίν με ούλλα που 'σιες σαπίσει
Τζ' εβούρησες για να χωστείς, την νοσσιάν σου να μεν δεις
Την νοσσιάν σου εννά την δεις, μόνον σου εν θα σ' αφήσει
