Credits
PERFORMING ARTISTS
ปอน นิพนธ์
Performer
โต๋เหน่อ
Performer
COMPOSITION & LYRICS
เดชาธร โลหะจันที
Songwriter
Songteksten
[Verse 1]
ตอนที่ยังเด็ก เราทะเลาะแล้วก็เลิกกัน
ตอนนี้คิดถึง คงจะไม่ทัน
วันและเวลาที่ได้ใกล้กัน
คิดถึงมาก ตอนที่เดินจับมือเธอเดินกลับบ้าน
คิดถึงเสมอ ตอนที่วัยจัดจ้าน
ไม่เคยเข้าใจ ว่าอะไรทำพลาด
ปล่อยให้เธอหลุดมือไปจากที่เจอ และก็พลาดกัน
แยก แบ่งคนละทาง
เดินคนละเส้น บนถนนคนละทาง
ผ่านไปกี่ปียังไม่เคยลืมความทรงจำ
ที่เคยทำมันกับเธอ
คงจะเป็นเรื่องของวันและเวลา
อยากย้อนกลับไป เพื่อจะบอกเธอ
ไม่ได้มีอะไรมาก แค่อยากจะกอดเธอ
และก็บอกเธอครั้งสุดท้าย
แค่ได้กอดเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่เราต้องจากกันตลอดกาล ผมรักเธอ
[Chorus]
ถ้ามีไทม์แมชชีนจะย้อนเวลากลับไป
ในตอนที่ฉันได้พบเธอ
จะกอดเธอให้นาน
จับมือเอาไว้ไม่ปล่อย
แต่คนเราย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก
เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก
เป็นคนธรรมดา
แก้ไขไม่ได้หรอก
ตอนที่มีเวลา
ก็ยังไม่ได้กอด
เธอ
ก็ยังไม่ได้กอด
เธอ
[Verse 2]
คิดถึงมาก แบบว่าคิดถึงภาพวันวาน
ที่เคยได้กอด ที่เคยได้บอกเธอว่ารักก่อนนอน
และเธอก็บอก อยากให้เล่านิทานก่อนนอน
รูปถ่าย ผมไม่เคยลบไม่เคยหาย
จำได้ทุกสิ่ง แค่ไม่พูดและไม่ฉาย
ถ้าขอโอกาสนี้ ก็คงจะไม่ทัน
เพราะทุกวันเธอมีเขาอยู่ตลอด ใจสลาย
เสียดาย ทุกเวลาที่ผ่านกันมา
เห็นแต่ภาพเธอยืนร้องไห้กลางฝนอยู่ตำตา
เธอไม่ธรรมดา เพราะว่าสูงส่ง เกินเอื้อม
นางฟ้าคงจะคู่เทวดา
ผมเป็นคนธรรมดา ไม่ได้บินอยู่บนฟ้า
แต่ว่าใจก็รักเธอมาก มากเกินพรรณนา
มีโอกาสให้ได้วนเหมือนที่บอกก่อนจะลา
ยังคงเชื่ออยู่เสมอ ว่าจะวนกลับมา
[Verse 3]
ถ้ามีไทม์แมชชีน
แต่ว่าผมก็ไม่ได้เท่เหมือนไลท์นิ่งแม็คควีน
เธอคงจะไม่ชอบเพราะใจผมแอคซีน
เป็นแค่เด็กหัวเกรียน ทำทรงแอคลีน
อยากย้อนเวลากลับไปก่อนจะเลิก
ผมจะไม่ยอมให้เธอไปแม้แต่ครั้งเดียว
ตอนที่ทะเลาะ ผมผิดเองเป็นคนเริ่ม
หลังจากเธอไปก็นั่งเศร้า กินเหล้าเพียว
[Chorus]
ถ้ามีไทม์แมชชีนจะย้อนเวลากลับไป
ในตอนที่ฉันได้พบเธอ
จะกอดเธอให้นาน
จับมือเอาไว้ไม่ปล่อย
แต่คนเราย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก
เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก
เป็นคนธรรมดา
แก้ไขไม่ได้หรอก
ตอนที่มีเวลา
ก็ยังไม่ได้กอด
เธอ
ก็ยังไม่ได้กอด
เธอ
[Chorus]
ถ้ามีไทม์แมชชีนจะย้อนเวลากลับไป
ตอนที่ยังเด็ก เราทะเลาะแล้วก็เลิกกัน
ตอนนี้คิดถึง คงจะไม่ทัน
ในตอนที่ฉันได้พบเธอ
วันและเวลาที่ได้ใกล้กัน
คิดถึงมาก ตอนที่เดินจับมือเธอเดินกลับบ้าน
จะกอดเธอให้นาน
จับมือเอาไว้ไม่ปล่อย
คิดถึงเสมอ ตอนที่วัยจัดจ้าน
ไม่เคยเข้าใจ ว่าอะไรทำพลาด
ปล่อยให้เธอหลุดมือไปจากที่เจอ และก็พลาดกัน
แต่คนเราย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก
แยก แบ่งคนละทาง
เดินคนละเส้น บนถนนคนละทาง
ผ่านไปกี่ปียังไม่เคยลืมความทรงจำ
เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้หรอก
ที่เคยทำมันกับเธอ
คงจะเป็นเรื่องของวันและเวลา
อยากย้อนกลับไป เพื่อจะบอกเธอ
เป็นคนธรรมดา
ไม่ได้มีอะไรมาก แค่อยากจะกอดเธอ
แก้ไขไม่ได้หรอก
และก็บอกเธอครั้งสุดท้าย
ตอนที่มีเวลา
แค่ได้กอดเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่เราต้องจากกันตลอดกาล ผมรักเธอ
ก็ยังไม่ได้กอด
เธอ
Yo ผมรักเธอ
ก็ยังไม่ได้กอด
เธอ
Written by: เดชาธร โลหะจันที
